طرح خر تراوا

کاریکاتوریست خارج نشین روزنامه های زنجیره ای، تصویری مضحک از پروژه اسب تروا(به اصطلاح پروژه تمام کردن کار جمهوری اسلامی در 22 بهمن) ارائه کرد و نوشت: دوستان ما یک طرح پیروزی آور در یونان باستان را تبدیل به عیان کننده ضعف جنبش کردند!

«ن- ک» پیش از این هم پروژه اسب تروا را که از سوی سازمان های جاسوسی استکباری طراحی شده بود، به نام مهاجرانی تمام کرده و به اعتبار سابقه شیر درازگوش خوردن وی، کاریکاتور درازگوش تروا را کشیده بود. اما گویا همه ناراحتی هایش خالی نشده که دست به قلم برده و می نویسد: سیاسیون و نویسندگان و بسیاری از افراد شناخته شده ما دچار این مشکل بزرگ هستند که به جای این که خود به طرف مردم بروند و دعوتشان را طرح کنند، دعوت خانه به خانه، یک جا روی برج عاج می نشینند و بقیه باید بیایند سراغ شان. بعد هم از پای کامپیوترهای شان در لندن و بوستون و پاریس و واشنگتن خط بدهند به مردمی که داخل کشور هستند. یکی از مشکلاتی که من با طرح «اسب تروا» دارم، این است که به جای غافلگیری نظام، باعث غافلگیر شدن خودمان شد. اما مشکل بزرگترش این بود که «پاشنه آشیل» جنبش را هم عیان کرد؛ ضعف رهبری متمرکز. جالب است! آشیل، قهرمان اسطوره ای جنگ «تروا» بود. فقط یک نقطه ضعف داشت. قهرمان روئین تن با همان تیری که بر پاشنه اش خورد، کارش تمام شد. اما یونانی ها پیروزی شان را با همان اسب چوبینی بدست آوردند که اهالی «تروا» خیال کردند هدیه خدایان است. کار دوستان ما را ببین که چطور یک طرح پیروزی آور را تبدیل به عیان کننده نقطه ضعف تا «پاشنه آشیل» جنبش کردند.

«ن- ک» همچنین با تاکید بر برج عاج نشینی سران فتنه می پرسد: آنها چرا نمی توانند جنبش را با انگیزه نگاه دارند؟ مگر نمی دانند یک جنبش اجتماعی نیاز به کارهایی دارد که از برج عاج نشینی به دور است؟ به خانه های مردم عادی سرمی زنند؟ به خانه کارگری در خیابان 13 آبان می روند که هیچ کسی شاید اسمش را نشنیده جز رئیس و همسایه اش؟ چرا در طول سال ها طوری رفتار کرده ایم که هموطنان آذری، کرد، بلوچ، بندری و... خود را از ما جدا بدانند؟

گفتنی است این همکار رسانه های ضد انقلاب قبل از پناهندگی به آمریکا سرسپردگی خود را از طریق یک سفارتخانه اروپایی به مقامات اطلاعاتی آمریکا اثبات کرده بود و به همین علت یکی از فراریان دیگر با کنایه خطاب به او نوشته است؛ آقای «ن-ک» اگر خر تراوا راه می افتاد، برای شما هم زیر دم آن درازگوش جایی در نظر گرفته شده بود!